J. Palameda*

Çeviren: Mustafa Bıyık

TABANDAKİ İŞÇİLER MÜCADELE EDİYOR, SARI SENDİKACILAR VE KAPİTALİST DEVLET GERİ ADIM ATTIRMAK İSTİYOR

Geçen aylar, Amerikan tarihinin en anlamlı grevlerine sahne oldu. Ülke çapında yaklaşık 50 binBirleşik Otomobil İşçileriSendikası (UAW)üyesi işçi General Motors’a karşı geçici işçilerin tam zamanlı işçiliğe geçişi için net bir yol haritasının belirlenmesi, ücretlerde iyileştirme ve kapalı fabrikaların yeniden açılması talepleriyle greve gitti. Sadece birkaç hafta sonra 35 binin üzerinde öğretmen ve eğitim emekçisi, örgütleri Chicago Öğretmenler Sendikası (CTU) ve Hizmet Emekçileri Uluslararası Sendikasıyla(SEIU) eğitim emekçilerine daha iyi ücret ve öğrencilere daha iyi sosyal haklar (daha iyi sağlık hizmeti, danışmanlık, sosyal hizmet vb.) ve polise verilen bütçeden öğrencilere yönelik finansal destek gibi başlıca taleplerle greve gitti. UAW’nun grevi dikkate değer ve yorucu bir biçimde 40 gün sürdü. CTU ve SEIU greviyse 11 günlük bir rekorla sona erdi.

Bu sene greve giden işçilerin toplamı, 20. yüzyılın başlarındaki örgütlü emek için altın çağ sayılan devire nicelik açısından rakip olabilecek bir sayıya ulaştı. Birleşik Devletler’de bize ilham, umut ve refleks fırsatı veren sadece grevlere katılan işçilerin sayısı değil, aynı zamanda onların taleplerinin doğası ve örgütlü hareketleriydi. Her bir grev farklı derecelerde başarılara sahne oldu.Fakat işçi sınıfı için, sosyalist örgütler ve sendikalar açısından bir cesaretlendirici, bir de meydan okuyucu iki ders vardı.

PART TİME VE TAM ZAMANLI İŞÇİLER TALEPLER ETRAFINDA BİRLİK OLDU

Her iki grev de 20. yüzyılın ortalarından sonlarına doğru emek mücadelesi içinde ender olarak görülen tam zamanlı işçilerle geçici işçilerin birlikte ve birbirleri için mücadelesine sahne oldu. İşçilerin hayatlarını pek çok geçici, part-time iş alanında mahveden bir ekonomik sistemde part-time ve tam zamanlı işçilerin hem UAW hem de CTU’da birliği daha sonraki grevlerde takip edilmesi gereken bir örnektir.

Trump ve avanesi rekor seviyede düşük işsizlik oranlarıyla övünürken işçi sınıfı bunun işçilerin varsıllığı anlamına gelmediğini anlıyor. Bu böbürlenme, insanların, kiralarını ödemek, ailelerine destek olmak, eğitimlerini finanse etmek amacıylaUber ve Lyft için yoğun sömürü koşulları altında çalışması, pek çok part-time işte istihdam edilmesi, Amazon için insanlık dışı koşullarda dağıtımcılık yapması anlamına geliyor. UAW ve CTU grevleri, part-time ve tam zamanlı işçilerin birliği problemini ele almak ve ilerletmek için binlerce işçiyi harekete geçirdi. Tam zamanlı işçilerin “ben yaptım” mantalitesi ve geçici, part-time işçilerinse greve güvencesiz işlerinden dolayı katılmadaki isteksizlikleri işçi sınıfının birliği düşüncesiyle yenilgiye uğratıldı.

Bu birleşik güçler sadece ücretlerdeki artışı değil halihazırdaki çalışma koşullarını da değiştirmek için tartışmalar yürüttü. 40 gün boyunca işçiler kapalı fabrikaların yeniden açıldığını görmek, ikramiye şeklindeki ani artışlar yerine düzenli bir kar paylaşımı sisteminin yerleştirilmesi için mücadele verdi. CTU ise bir hafta boyunca, konumuna, ırksal yapısına bakılmaksızın, her okul için düzenli sağlık, danışman, sosyal hizmet uzmanı, kalabalık sınıfların sayılarının azaltılması ve okullar bunca sorunla boğuşurken polis bütçesinin azaltılması talepleriyle mücadele verdi.

Chicago’da bir devlet okulunda Fizik öğretmeni olan AlexForgue kendisi ve meslektaşlarının, öğrencileri okullara hapsetmek yerine şehir yönetiminin öğrencileri hem duygusal hem de fiziksel anlamda iyileştirmek ve eğitmek için gerekenleri yapmasını sağlamak üzere greve gittiklerini RedPhoenix’e[1]anlattı. “Öğrencilerimiz daha iyisini hakediyor.Şehir yönetimine halihazırdaki ve geçmişteki tasarruf politikalarının artık kabul edilemez olduğunu anlattık.

Her iki grevde de geleneksel ücret artışı ve daha iyi bir emekli maaşı taleplerini aştık. Bütün statülerden ve farklı arka planlara sahip işçiler sorunlarının artık aynı sistematik kökenden kaynaklandığını fark etti. Chicago’da öğretmenler, taleplerinde başarılı olmak ve onları kazanmak için, polis şiddetine, ırkçılığa, zulme karşı CTU’nundesteğinde Kasım 2019’da Irkçılığa ve Politik Baskılara Karşı Ulusal Cephenin Yeniden Kuruluşu Konferansını topladı. Her iki grev de zulme, ırkçılığa, cinsiyetçiliğe, anti-LGBTQ+ bağnazlığına ve her türden ayrımcılık ve baskıya karşı daha geniş hedefler etrafında yürünecek yolun her kesimden işçilerin birliğinden geçtiğini gösterdi.

SARI SENDİKACILAR VE ‘BÜTÇE GERÇEKLERİ’

42 yaşındaki UAW işçisi MartinTutwiler grevden sonra,“grev 40 gün sürdü ve General Motors’a tahmini 2 milyar dolara mal oldu ve nihayetinde bunun ne kadar zorlu bir mücadele olduğunu gösterdi.”Buna rağmen “sözleşmenin her fabrikada onaylanıp onaylanmayacağına ilişkin bazı şüpheler vardı,ki her fabrikada uygulanmadı, bu öne çıkan konuların tam olarak hayata geçmediğini gösterdi.” Grevin sonunda farklı işçi kesimleri arasında karmaşık duygular ve tepkiler gözlendi. Grevin sonunda çeşitli işçilerin, sarı sendikacıların büyük tavizleri karşısında farklı ve karmaşık duygu ve tepkileri vardı. Kapalı fabrikalar yeniden açılmadı ve part-time işçiler için tam zamanlı çalışmaya geçiş için yol haritası da kısmi olarak belirlendi.

40 günlük gerçek bir ekonomik darboğazdan geçildikten ve militanca mücadeleden sonra, kira ve market ödemelerinin dağıtılmaması ve geçen haftalarda öne sürülen teklifin de büyük bir ihtimalle reddedilecek olması sendikal liderlik üzerine çatışmayı arttırdı. Bu yüzden, New York City’deki #BeniDeSay(#CountMeIn) emek hareketinde görüldüğügibi, UAW liderliğiyle ve tabanı yani üyeleri arasındaki ayrışma derinleşti. Birleşik devletlerdeki ileri insanların çoğu gibi, örgütlü emek hareketi diğer politik kuruluşların hareketinden daha militanca gelişti. Chicago’da da yeni sözleşme CTU tarihinin “en ilerici anlaşması”ydı. Ve kalıcı kazanımlar elde edildi. Bu kazanımlar evsiz öğrencilere yardım ve ücret zamlarını da kapsıyor. Anlaşma “Chicago şehir bütçesinin gerçeklerinden” dolayı bütün grevcilerin taleplerini karşılamada yetersiz kaldı. Bu bir parça da şehir bütçesinden devasa bir pay alan polis giderlerinden kaynaklanıyordu.

Bu grevler bize ileriye doğru gidilecek yolu da öğretti. Bu grevler Amerika’da örgütlü işçi sınıfı ileriye atılırken sendikal hareketin önündeki gerçek engellerin altını çizdi. Part-time ve tam zamanlı işçiler kalıcı değişiklik talepleriyle birleşmiş olmasına rağmen bazı kuruluşlar keskin bir şekilde direnecekler ve uzun grevlerle dayanıklılığımızı test etmeye çalışacaklardır.Kapitalist sınıf ve devlet kesenin ağzını kapattıkça sendikal hareket zorlu bir mücadeleyle karşılaşacaktır. Fakat sendikal hareketin gelişmesiyle ve radikal taleplerin yükseltilmesiyle sınıf, bu engelleri de ortadan kaldırmasını bilecektir.

KOMÜNİSTLERİN GÖREVLERİ

Her iki grevde Amerika’daki komünist solun kendini değerlendirmesi ve eleştirmesi için bir fırsat. Özellikle UAW grevinde komünistler grevi desteklemek ve doğru dürüst refleks göstermede anlamlı bir şekilde yavaş kaldı. Bu bir nebze komünistler arasındaki, ABD’deki Demokrat Parti’yle sendikaların geçmişteki işbirliğinden,sarı sendikacılar ve bunlara karşı duyulan şüpheden kaynaklandı. Fakat bu uzlaşmacı sendikacıların ve demokratların hataları ve eylemdeki eksiklikleri komünist solu dışa itmemeli, dahası mücadeleye çekmeli. Sarı sendikacınınbir işçiye ücret zammının büyük bir zenginlik olduğunu anlattığı yerde, bir komünist işyerinde gerçek demokrasiyigetirecek daha büyük değişiklikler için örgütlenme faaliyetinde bulunmalı ve mücadeleyi canlı tutmalı. Tavizler muhteşem zaferler olarak övüldüğünde bir komünist bunu kaydetmeli ve itiraz seslerini yükseltmeli. Komünistler böyle kurumlara girmekte gönüllü olmalı. Komünistler grevdeki işçilere destekte bulunmalı, grevdekilere gıda desteğinden tutun da her türlü dayanışmayı göstermeli. İşçi sınıfıyla birlikte onların sesini çoğaltmalı, onları ilgilendiren bildiriler dağıtmalı, onların sesini yükseltmek için platformlar kurmalı ve işçileri bu platformlara davet etmeli.

Sendikal liderlik ve üyeler arasında oluşan çatlak komünistler için bir uyanış çağrısı olmalı. Komünistlerin işçi sınıfı hakları mücadelesindeki tarihsel rolü herhangi bir politik hareketin başarabileceği bir iş değildir. Faşistler emek hareketinin içine sızmaya çalışıyor ve çalışacaklar, bu bizi Amerikan sendikal hareketi tarihinden ders alarak büyük cesaret göstermekten, bugün ülke çapındaki grevdeki işçilerin içinde inisiyatif ve gelişen faşist bağnazlığa karşı açık bir şekilde güçlü emek hareketiyle karşı durmaktan alıkoyamayacaktır.


* Palameda, J. (15 Aralık 2019) “The UAW and CTU Strikes, andTheirLessons”, TheRed Phoenix, https://theredphoenixapl.org/2019/12/15/the-uaw-and-ctu-strikes-and-their-lessons/

[1] Amerikan Emek Partisi’nin gazetesi.